Παντεσπάνι

Στα 1857 ο Φίλιππος Β΄της Ισπανίας, ο οποίος φημιζόταν ως καλοφαγάς και λιχούδης, κάλεσε το ζαχαροπλάστη του παλατιού του και του παράγγειλε να του φτιάξει ένα γλύκισμα, που να μην το βαρεθεί ποτέ. Έτσι και εκείνος προσπάθησε να ευχαριστήσει το βασιλιά του. Έβαλε οπότε τα δυνατά του και το πρώτο γλυκό που του παρουσίασε, ήταν η Κλαυδία. Μόλις όμως ο Φίλιππος δοκίμασε το γλυκό κατσούφιασε και του είπε ότι δεν ήταν αυτό που ζητούσε. Σε λίγο ο ζαχαροπλάστης ετοίμασε δεύτερο, τρίτο και τέταρτο γλύκισμα, με διάφορες ονομασίες. Αλλά κάθε φορά ο βασιλιάς κατσούφιαζε. Ώσπου στο τέλος ο δυστυχισμένος ζαχαροπλάστης απογοητευμένος δεν ήξερε τι να κάνει και οπότε ρώτησε τη γυναίκα του. Εκείνη που δεν μπορούσε να ξέρει περισσότερα από τον άντρα της δεν κατόρθωσε να βρει καμία λύση. Στενοχωρήθηκε όμως τόσο πολύ, που άρχισε να πειραματίζεται με το αλεύρι, τα αυγά και το βούτηρο, που είχε στο σπίτι της. Έκανε αρκετές προσπάθειες, αλλά κανένα γλυκό δεν της φαινόταν κατάλληλο για το βασιλιά. Στο τέλος έφτιαξε ένα είδος ψωμιού αφράτου. Όταν το βράδυ ήρθε ο άντρας της και το είδε, αποφάσισε να το πάει στον Φίλιππο, αφού δεν υπήρχε κάτι καλύτερο. Μόλις ο βασιλιάς το δοκίμασε, έμεινε κατενθουσιασμένος και άρχισε να το τρώει σαν ψωμί. Με το πέρασμα του χρόνου το γλυκό διαδόθηκε σε όλη την Ισπανία και από εκεί διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Οι Γάλλοι το ονόμασαν <<Παιν ντ'Εσπάνιε>>- δηλαδή ψωμί της Ισπανίας- και με τον καιρό οι Έλληνες το έκαναν σιγά σιγά <<παντεσπάνι>>.