Όταν κανείς μας γίνεται φορτικά ενοχλητικός, λέμε συνήθως ότι μας έγινε <<Τσάμικος ταμπάκος>>. Τσάμηδες λέγονται όλοι σχεδόν οι Αλβανοί, κυρίως όμως εκείνοι που κατοικούσαν μέσα και γύρω από την Τσαμουριά την ελληνική δηλαδή Θεσπρωτία. Οι Τσάμηδες συνήθιζαν να καπνίζουν βαρύ και ακατέργαστο καπνό καθισμένοι γύρω σε πάγκους, μέσα στους στενόχωρους καφενέδες της εποχής, αδιαφορώντας αν ενοχλούσαν τους άλλους που δεν κάπνιζαν. Η κακή αυτή συνήθεια μεταφέρθηκε και στην υπόλοιπη Ελλάδα - την εποχή της Τουρκοκρατίας- και διατηρήθηκε ως την εποχή του Όθωνα. Αλλά ένας μοίραρχος, ο Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, που είχε ταξιδέψει στο εξωτερικό για υποθέσεις του κράτους, μόλις γύρισε στην Αθήνα, το πρώτα που έκανε ήταν να απαγορεύσει το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους εκτός αν τα καφενεία είχαν ολάνοιχτες τις πόρτες και τα παράθυρα τους. Φυσικά οι παλαιοί Αθηναίοι παρά λίγο να επαναστατήσουν με την απαγόρευση αυτή. Με τον καιρό όμως κατάλαβαν πως αυτό ήταν το σωστό και έτσι το μακάριο εκείνο κάπνισμα έγινε σιγά-σιγά παροιμία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου