Η κυρα-Καλλιόπη έχει μια κόρη, τη Μαριγώ. Καλή κοπέλα, σεμνή, αλλά λίγο… «ψηφιακή».
Έρχεται λοιπόν ένας υποψήφιος γαμπρός από την Αθήνα. Κλασικός ITάς, με μούσι, γυαλιά και... πατάει όλα τα κουμπιά της μάνας:
– Κυρά-Καλλιόπη, καλησπέρα σας. Ήρθα για τη Μαριγώ.
Η μάνα τον κοιτά από πάνω μέχρι κάτω με ύφος «να σου ρίξω λίγο βασιλικό να φύγει το κακό».
Αλλά κρατιέται και του λέει:
– Παιδάκι μου, εσύ δουλεύεις ή απλά... πατάς πλήκτρα;
Ο γαμπρός χαμογελάει ήρεμα: – Είμαι developer. Δουλεύω remote, με καλά λεφτά και δικά μου projects.
Η Καλλιόπη σκέφτεται: «remote; δηλαδή δε θα βγαίνει καθόλου απ’ το σπίτι; Μπράβο, νοικοκύρης!»
Μετά από λίγο αρχίζει η κλασική κουβέντα για την προίκα.
– Λοιπόν παιδάκι μου, εμείς θα δώσουμε ένα σπιτάκι, ένα οικοπεδάκι, λίγη γη…
Ο γαμπρός την κόβει ευγενικά:
– Ειλικρινά, δεν χρειάζεται τίποτα. Εμένα μου φτάνει που έχει καλό σήμα Wi-Fi.
Η Καλλιόπη παγώνει.
– Δηλαδή... αν το σπίτι δεν έχει Wi-Fi, δεν θα την πάρεις;
– Θα την πάρω… αλλά θα μετακομίσουμε στην πεθερά μου που έχει 100άρα οπτική ίνα.
Αποτέλεσμα:
Η Καλλιόπη την επόμενη μέρα καλεί τον ΟΤΕ και λέει:
– Βάλετε μου το ίντερνετ το δυνατό. Να μη μας φύγει ο γαμπρός, ο μορφωμένος!
