Άβαροι

Ήταν λαός ταταρομογγολικής καταγωγής, που προερχόταν από τη Μαντζουρία. Αρχικά εγκαταστάθηκαν 5ος μ.Χ. αιώνας στην Κασπία Θάλασσα και το Βόλγα ποταμό, έπειτα στον Καύκασο και γύρω στην Αζοφική Θάλασσα. Με την κάθοδο του Αττίλα, οι Άβαροι, που συγγένευαν με τους Ούννους, επιχειρούν νέες εξορμήσεις στα ΝΔ της Ευρώπης. Στα μέσα του 6ου αιώνα, έφτασαν στο Δούναβη κι υπέταξαν τους Ούγγρους, Ρουμάνους και Βουλγάρους.

 Για τρεις αιώνες ήταν ο φόβος και ο τρόμος της ΝΑ Ευρώπης.Ήταν νομαδικός λαός και ζούσαν περιπλανώμενοι και ληστρική ζωή. Έμεναν σε σκηνές και δε δημιουργούσαν αστικά κέντρα, παρά μόνο οχυρωμένα στρατόπεδα (τα περίφημα ριγκ=δαχτύλια). Ο Ιουστινιανός κατάφερε να τους χρησιμοποιήσει εναντίον των Ούννων. Στα χρόνια όμως του Ιουστίνου, άρχισαν επιδρομές σε ελληνικές περιοχές. Η Θεσσαλονίκη σώθηκε από τη μανία των Αβάρων με την προστασία του Αγίου Δημητρίου, κατά την παράδοση. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μαυρίκιος 602, οι Άβαροι έσφαξαν 12.000 Βυζαντινούς αιχμαλώτους. Το 626 μ.Χ., ενώ ο αυτοκράτορας Ηράκλειος είχε πόλεμο με τους Πέρσες, οι Άβαροι συμμάχησαν με τμήμα του Περσικού στρατού και πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη. Ο πατριάρχης Σέργιος με τον πρωθυπουργό Βώνο στάθηκαν άξιοι ηγέτες στη δύσκολη ώρα. Οι λίγοι πολεμιστές της Βασιλεύουσας απόκρουσαν τις βαρβαρικές επιθέσεις και με τη βοήθεια της Θεοτόκου, κατά την παράδοση, σώθηκε η πόλη. Λαός, κλήρος και στρατός τότε έτρεξαν στην εκκλησία και έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο. Σαν γύρισε ο Ηράκλειος από τη νικηφόρα εκστρατεία του, κίνησε τους Βουλγάρους και τους Σλάβους εναντίον των Αβάρων, που απωθήθηκαν στη Δύση. Το 790 ο Κάρολος ο Μέγας με το γιο του Πιπίνο νίκησαν και εξόντωσαν τους Αβάρους. Οι θησαυροί τους που βρέθηκαν ήταν παραμυθένιοι. Το 827 μ.Χ. οι Άβαροι έπαψαν να υπάρχουν.